Tor Ulven (1953-1995) wordt beschouwd als een van de belangrijkste dichters van het Noorse naoorlogse tijdperk. Hij won verschillende grote literaire prijzen.
Ulven schreef één roman: Vervanging, die twee jaar voor zijn zelfmoord werd gepubliceerd.
‘Tor Ulven verliet in de laatste jaren van zijn leven nooit zijn huis, hij kon het gewoon niet, hij was te bang. Maar wat hij deed, terwijl hij daar gevangen zat in zijn emoties, was schrijven. En hij schreef met zoveel gevoel, met een bijna grenzeloze gevoeligheid, dat we kunnen lezen over een glas water, een brood-plank en wat kruimels als onderdeel van het universum zonder zulke grote woorden te gebruiken die alles onzichtbaar maken. Wat Tor Ulven deed, is precies wat schilders door de eeuwen heen hebben gedaan – ik denk bijvoorbeeld aan de Hollandse zeventiende- eeuwse meesters, hoe ze hun stillevens van alledaagse voorwerpen schilderden en hoe ze deze lieten stralen met zo een aanwezigheid, dat een gevoel van verbondenheid werd aangewakkerd bij iedereen die ernaar keek.’
– KARL OVE KNAUSGÅRD